สวัสดีครับพี่น้องชาวไทยทุก คน
เมื่อปีที่เกิดน้ำท่วมใหญ่ ผมอพยพครอบครัวไปตั้งหลักอย ู่ที่เมืองจันท์สามอาทิตย์ ระหว่างนั้นก็วิ่งเล่นดนตรี อยู่รอบปริมณฑล บางครั้งเล่นเสร็จกลางดึกผม ขับรถพยายามกลับเข้าบ้านเพื ่อดูความเป็นไปได้ว่าจะพาคร อบครัวกลับได้รึยัง ผมวนอยู่หลายรอบก็เข้าไม่ถึ งบ้าน จนต้องไปจอดนอนและตื่นมาล้า งหน้าแปรงฟันในปั๊มแถวบางกะ ปิ ก่อนจะตีกลับเมืองจันท์
ย้อนนึกถึงวันที่อพยพ บนถนนเต็มไปด้วยรถขนข้าวของ หนีน้ำมุ่งหน้าออกจากเมืองห ลวง สามีขับ ภรรยานั่งหลังโฟร์วีล จับทั้งหมาทั้งดูแลข้าวของท ี่ขนหนีออกมา ใจผมนึกไปว่ามันไม่ต่างกับก รุงเแตก
เราเป็นผู้อพยพ-เรฟูจี
ที่ผมมาพูดเรื่องนี้เพราะใน อีกไม่ช้าไม่นาน สิ่งที่ผมเพียรบอกมาหลายเดื อนแล้วว่าสงครามกลางเมืองกำ ลังจะเกิดขึ้นในกรุงเทพ และอาจบานปลายไปเป็นการแบ่ง แยกดินแดงในที่สุดมันกำลังจ ะเกิดขึ้นจริง
การปะทะรุนแรงและการบาดเจ็บ ล้มตายกำลังจะเกิดขึ้น คนที่อาจโดนลูกหลงไปด้วยจะม ีมากมาย
และนี่ไม่ใช่สงครามที่จะหยุ ดมันได้ด้วยการทำรัฐประหาร
การใช้อำนาจทำรัฐประหารนั้น ต่างหากที่จะเป็นบทเริ่มของ การแบ่งแยกดินแดน
สงครามกลางเมืองเปิดทางให้ร ัฐประหาร รัฐประการก่อกำเนิดการแบ่งแ ยกดินแดน
ผมทราบดีว่าความขัดแย้งของผ ู้รักประชาธิปไตยกับผู้รักใ นอนาธิปัตย์ ที่คิดจะเขียนกติกาใหม่โดยไ ม่ฟังเสียงมหาชนทั่วหล้าที่ แท้จริง เป็นสิ่งที่ไม่อาจคุยกันรู้ เรื่อง มันจึงไม่มีตรงกลางของการรอ มชอม มีแต่จุดตัดที่แตกหักเท่านั ้น
โดยเฉพาะทัพที่2-3ของทั้งสอ งฝ่ายที่จะเปิดตัวออกมา ไม่มีทางหยุดยั้งการสูญเสีย มีแต่แตกหักมากกว่าเดิม
ผมได้แต่ภาวนาว่าภาพที่ผมเห ็นในมโนนั้น ขอให้มันไม่เกิดขึ้นจริง
อย่าให้ต้องมีผู้อพยพออกจาก เมืองหลวงในฐานะเรฟูจีจากสง ครามกลางเมืองเลยนะครับ
หลังจากนี้ผมคงไม่แสดงความเ ห็นอะไรมากแล้ว เนื่องจากว่าสถานการณ์มาไกล เกินจะที่คนตัวเล็กๆอย่างผม จะทำอะไรได้
สิ่งที่เพียรบอกก็ครบเงื่อน ไขหมดแล้ว
ถ้าจะบอกอะไรผมพูดได้แค่ว่า " เตรียมตัวให้พร้อม ทำใจให้ดี "
สงครามกลางเมืองครั้งนี้คือ มหากาพย์เลือดแห่งกรุงรัตนโ กสินทร์ของจริง ที่ผ่านมาไม่ว่าจะตุลามหาวิ ปโยคทั้ง16-19 พฤษภาทมิฬ35 หรือราชประสงค์เลือดและน้ำต า53 นั้น ถือว่าเล็กๆครับ
การไล่ล่าที่ราชมังคลาและศึ กทุ่งดินแดงก็แค่น้ำจิ้ม
คราวนี้ไม่มีใครคาดเดาได้ว่ าสมรภูมิการปะทะจะอยู่ที่จุ ดใดบ้าง
และไม่มีใครรู้ว่าจุดสุดท้า ยจะจบที่ใด แบบใด
แล้วเจอกันวันที่สหประชาชาต ิเข้ามาจัดการนะครับ
ขอให้พระคุ้มครองพี่น้องไทย ทุกคนให้แคล้วคลาดครับ
เมื่อปีที่เกิดน้ำท่วมใหญ่ ผมอพยพครอบครัวไปตั้งหลักอย
ย้อนนึกถึงวันที่อพยพ บนถนนเต็มไปด้วยรถขนข้าวของ
เราเป็นผู้อพยพ-เรฟูจี
ที่ผมมาพูดเรื่องนี้เพราะใน
การปะทะรุนแรงและการบาดเจ็บ
และนี่ไม่ใช่สงครามที่จะหยุ
การใช้อำนาจทำรัฐประหารนั้น
สงครามกลางเมืองเปิดทางให้ร
ผมทราบดีว่าความขัดแย้งของผ
โดยเฉพาะทัพที่2-3ของทั้งสอ
ผมได้แต่ภาวนาว่าภาพที่ผมเห
อย่าให้ต้องมีผู้อพยพออกจาก
หลังจากนี้ผมคงไม่แสดงความเ
สิ่งที่เพียรบอกก็ครบเงื่อน
ถ้าจะบอกอะไรผมพูดได้แค่ว่า
สงครามกลางเมืองครั้งนี้คือ
การไล่ล่าที่ราชมังคลาและศึ
คราวนี้ไม่มีใครคาดเดาได้ว่
และไม่มีใครรู้ว่าจุดสุดท้า
แล้วเจอกันวันที่สหประชาชาต
ขอให้พระคุ้มครองพี่น้องไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น