เรื่องราวของแชโบล
กลุ่มธุรกิจแชโบล เกิดขึ้น เมื่อปี 1920 ประธานาธิบดี ปักจุงฮี ถือได้ว่าเป็นบิดาแห่งแชโบล ให้การสนับสนุนจัดตั้ง ระบบธุรกิจแชโบลขึ้นเป็นจำนวนมาก โดยที่รัฐบาล จะเป็นคนกำหนด แผนการนโยบายการผลิต และสนับสนุนสินเชื่อธนาคารของรัฐ ให้กับกลุ่มแชโบล ความสัมพันธ์ระหว่างภาคเอกชน กับรัฐ เป็นความสัมพันธ์ในเชิงอุปถัมภ์ คล้ายกับเมืองไทย ที่กลุ่มทุนธุรกิจ สนับสนุนเงินทุนพรรคการเมือง เพื่อแลกกับการประมูล และ สัมปทานที่สำคัญ ของประเทศ ส่งผลให้ระบบเศรษฐกิจ ในเกาหลีใต้เป็นแบบผูกขาด
กลุ่มธุรกิจแชโบลที่แข็งแกร่งมากที่สุดคือ กลุ่มภาคอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ หรือเรียกกันว่า super chaebols มี 5 บริษัทใหญ่ได้แก่ Samsung Daewoo Hyundai lucky goldstar หรือ LGและ SK กลุ่มเหล่านี้มีส่วนสำคัญ ที่ทำให้เกาหลีใต้ มีเศรษฐกิจที่เติบโต อย่างรวดเร็ว ส่วนหนึ่งก็มาจากกลุ่มแชโบล แต่ก็เหมือนมะเร็งเนื้อร้าย เมื่อรัฐบาลขาดการกำกับดูแล กลุ่มธุรกิจแชโบลเริ่มเป็นอิสระจากรัฐบาล ในขณะเดียวกัน รัฐบาลก็ถูกแรงกดดันจากต่างชาติ ให้เปิดเสรีทางการค้า
แชโบลพยายามเข้าไป ถือครองหุ้น ในกลุ่มสถาบันการเงิน และธนาคารต่างๆ ทำให้สามารถกู้เงิน มาลงทุนได้อย่างอิสระ จนในที่สุด กู้เงินมาลงทุนมากจนเกินขนาด และทำให้ประเทศต้องเผชิญ กับปัญหาเงินเฟ้อ ไปพร้อมๆ กับประเทศในเอเชียที่เจอกับ วิกฤตการณ์ค่าเงินเอเชีย ในปี 1997 ส่งผลกระทบต่อศักยภาพ ในการส่งออกของเกาหลีใต้ อย่างหนัก และในที่สุด Chaebol กลุ่มต่างๆ ในเกาหลีใต้ ล้มละลายลงอย่างต่อเนื่อง
รัฐบาลเกาหลีใต้ จึงต้องเร่งปฏิรูปเศรษฐกิจ และกำจัดมะเร็งโดยเฉพาะ การปฏิรูปกลุ่ม Chaebol อย่างจริงจัง ด้วยการยกเลิกการค้ำประกันหนี้ ระหว่างบริษัทในเครือของ Chaebol กลุ่มต่างๆ ปรับโครงสร้างทางการเงิน และปรับปรุงระบบบัญชีของกลุ่ม Chaebol เพื่อเพิ่มความโปร่งใส ในการดำเนินการ
หันมาดูประเทศไทย นับว่าหนักกว่าเกาหลีใต้ เจ้าสัวสีผี มีอิทธิพลต่อชีวิต ของผู้คนในสังคม ไทยอย่างลึกซึ้ง และในหลายมิติ โมเดลซีพี เป็นรูปแบบ ของการขยายแต่ละธุรกิจให้ครบวงจร ที่ไม่แตกต่างจาก "การผูกขาดตลาด " และ “ครอบงำตลาด”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เกาหลีใต้กำจัดแชโบล จนหลุดพ้น แต่ในไทยกลับปล่อยให้แข็งแรง โตวันโตคืน ......
มีเสียงตอบรับว่าควรแก้ไขกฎหมายเศรษฐกิจกันได้แล้ว มัวล่าช้า งุ่มง่ามตามสำนวนของวีระ ธีรภัทร อนาคตของหนุ่มสาวยุคนี้มืดดับแน่นอน คนส่วนใหญ่ในประเทศนี้จะยากจนท่ามกลางชื่อเสียงของแชโบลไทยที่กลบบังความยากลำบากของผู้คนทั้งประเทศ
มีเสียงตอบรับว่าควรแก้ไขกฎหมายเศรษฐกิจกันได้แล้ว มัวล่าช้า งุ่มง่ามตามสำนวนของวีระ ธีรภัทร อนาคตของหนุ่มสาวยุคนี้มืดดับแน่นอน คนส่วนใหญ่ในประเทศนี้จะยากจนท่ามกลางชื่อเสียงของแชโบลไทยที่กลบบังความยากลำบากของผู้คนทั้งประเทศ
คนไทยจะอยู่อย่างขมขื่น ยากลำบากเหมือนกับชาวเกาหลีส่วนใหญ่ในปัจจุบัน
คนรุ่นหนืึ่ง สร้างชาติ ทำงานหนัก เสียสละไม่โกง ไม่กิน ไม่กอบโกยก็เพื่อให้คนรุ่นต่อไปมีชีวิตที่ดี มิใช่เพื่อคน 10-50 ครอบครัวเข้ายึดประเทศ
เมื่อรายได้ส่วนใหญ่ของประเทศอยู่ในมือคนไม่กี่ครอบครัว ประชาธิปไตยที่แท้มิได้อยู่ในมือประชาชน ทุกอย่างตัดสินโดยแชโบล
ทรัพยากรทั้งหมด งบประมาณทั้งหมดของประเทศถูกนำไปใช้สร้างธุรกิจของแชโบลอย่างต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด ทหารคือรปภ.ของบริษัท ข้าราชการกระทรวงต่างๆคือพนักงานราคาถูกของแชโบลที่กินเงินเดือนน้อยจากภาษีของแชโบล ในตำแหน่งข้าราชการ
เกาหลีมีประชากร 50 ล้านคน 25 ล้านคนอยู่อาศัยในกรุงโซลที่เป็นเมืองหลวง คนเพียง 44% ในกรุงโซลเป็นเจ้าของที่อยู่อาศัยของตนเอง ทั้งประเทศก็แค่ 60% คนรุ่นใหม่ไม่มีทางมีบ้านเพราะเงินของแชโบลทำให้ราคาที่ดินเพิ่มขื้นอย่างไม่หยุดยั้ง แชโบลสร้างที่อยู่ แล้วระดมทุนจากตลาดตั้งเป็นกองทุนอสังหาเอาทุนคืนแต่ก็ยังเป็นเจ้าของอยู่นั่นแหละ นำที่อยู่ไปให้เช่าต่อในราคาแพง
ที่อยู่สร้างเกินพอแต่คนไม่มีเงินซื้อ ความสำเร็จของดาราเกาหลีคือการประกาศว่ามีเงินพอดาวน์บ้าน คอนโดเป็นของตนเองได้แล้ว การมีที่อยู่อาศัยเป็นของตนเองเป็นสุดยอดความปรารถนาของมนุษย์
ที่อยู่สร้างเกินพอแต่คนไม่มีเงินซื้อ ความสำเร็จของดาราเกาหลีคือการประกาศว่ามีเงินพอดาวน์บ้าน คอนโดเป็นของตนเองได้แล้ว การมีที่อยู่อาศัยเป็นของตนเองเป็นสุดยอดความปรารถนาของมนุษย์
แชโบลสามารถระดมทุนจากตลาดหลักทรัพย์ ไม่มีดอกเบี้ย ชาวเกาหลีทั่วไปต้องกู้เงินธนาคาร จ่ายดอกเบี้ย แล้วจะสู้กันได้อย่างไร ด้วยทุนฟรีแชโบลจึงขยายธุรกิจไม่มีที่สิ้นสุด ธุรกิจเอส เอม อีตายเรียบทั้งประเทศ ประเทศยิ่งใหญ่แต่ผู้คนไร้โอกาส
นักเรียนเกาหลีเรียนหนัก เรียนพิเศษมาก พ่อแม่ทุ่มทุนทั้งหมดเพื่อให้ลูกแข่งขันด้านการเรียน หวังว่าจะได้ทำงานกับแชโบล ซัมซุงจ้างคนทั้งหมดเพียง400,000คน เงินเดือนไม่พอซื้อบ้านเป็นส่วนใหญ่ คล้ายเมืองไทยไหม
อิทธิพลของแชโบลทำให้เกิดเงินเฟ้อ ของแพงจนชาวบ้านอยู่ไม่ได้ ทำให้ธุรกิจเล็ก กลาง ใหญ่ของคนทั่วไปพัง เกิดความรู้สืกว่าประเทศเป็นของแชโบล รัฐบาลประชาธิปไตยที่เลือกเข้าไปไร้อำนาจควบคุม เกิดความแตกต่างระหว่างผู้คน เกิดชนชั้นแชโบล และ ชนชั้นที่ไม่ใช่แชโบล
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เพื่อนผู้เขียนจบ U Penn มีรายได้เดือนละแสนบาท บอกว่าครอบครัวกินข้าวกับกิมจิเป็นหลัก กินเนื้อบางๆอาทิตย์ละครั้ง เพราะค่าครองชีพแพงมาก
ทั้งค่าเช่าบ้าน รถ ไฟฟ้า น้ำ ค่าเล่าเรียน ค่ากวดวิชา แปะเจี๊ยะโรงเรียน ค่าอาหาร ค่าหมอ ยา ดูหนัง หนังสือ งานก็ไม่มั่นคง มาได้งาน UNหกเดือน เดือนละห้าแสนมีความสุขมาก
เพื่อนผู้เขียนจบ U Penn มีรายได้เดือนละแสนบาท บอกว่าครอบครัวกินข้าวกับกิมจิเป็นหลัก กินเนื้อบางๆอาทิตย์ละครั้ง เพราะค่าครองชีพแพงมาก
ทั้งค่าเช่าบ้าน รถ ไฟฟ้า น้ำ ค่าเล่าเรียน ค่ากวดวิชา แปะเจี๊ยะโรงเรียน ค่าอาหาร ค่าหมอ ยา ดูหนัง หนังสือ งานก็ไม่มั่นคง มาได้งาน UNหกเดือน เดือนละห้าแสนมีความสุขมาก
เมื่อคนจำนวนน้อยของแชโบลไม่กี่ครอบครัวเข้ายึดรายได้ส่วนใหญ่ของประเทศ ทำให้การผลิตและบริการที่เกิดขื้นเป็นไปเพื่อสนองความต้องการและรายได้ของคนกลุ่มน้อยกลุ่มนี้ตั้งแต่ ห้าง มหาวิทยาลัย โรงเรียน ร้่านทำผม แบบบ้าน ร้านอาหาร สินค้าไลฟ์สไตล์ แฟชั่น งานศัลยกรรม
ของเพื่อคนส่วนใหญ่ ผลิตน้อย ไม่มีที่วางขาย แต่คนต้องการมาก ชนชั้นพนักงานออฟฟิสกินกันริมถนน ในตรอกสกปรก
ทุกพรรคการเมืองรับเงินจากบริษัทแชโบลจึงไม่กล้าพูดถึง หากจะพูดถึงต้องมีท่าทีเคารพนบนอบ ยอมให้แชโบลเข้ากำหนดนโยบายพรรค เพราะแชโบลเป็นเจ้าของสถานี
ทุกพรรคการเมืองรับเงินจากบริษัทแชโบลจึงไม่กล้าพูดถึง หากจะพูดถึงต้องมีท่าทีเคารพนบนอบ ยอมให้แชโบลเข้ากำหนดนโยบายพรรค เพราะแชโบลเป็นเจ้าของสถานี
ผู้เขียนเดินดูเกาหลีด้วยตาก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริง มีคอนโดมากมายที่แชโบลสร้างขื้นให้คนเกาหลีผ่อนอย่างแพง 30 ปี ราคาอาหารแชโบลกำหนด พนักงานแบงค์ชาติเกาหลีคือแผนกแลกเปลี่ยนเงินของแชโบล กระทรวงพาณิชย์คือฝ่ายการส่งเสริมการค้าเงินเดือนต่ำของแชโบล
แชโบลขยายกิจการไปคุมธุรกิจร่วม 70 ธุรกิจ มีบริษัทย่อยมากมาย ตั้งแต่ห้าง ทำผม เสื้อผ้า ร้านขายยา ร้านชำ ตลาด การขนส่ง อสังหา ขายผลไม้ ดอกไม้ โรงพยาบาล
ไม่ต้องพูดถึงธุรกิจหลักเช่น อีเลกโทรนิกส์ ก่อสร้าง รถยนต์ เรือ เครื่องจักร โทรศัพท์ แอร์ ประกันภัย เทเลคอม เหล็ก พลังงาน ก่อสร้าง อาหาร การบิน นิวเคลียร์ อาวุธ โทรทัศน์ โทรศัพท์ บันเทิง จนกระทั่งส้วม
นึกถึงภาพยนต์ที่ corporation ครองเมืองได้มั้ย จนตอนหลังมาผลิตยาเสพย์ติดขายให้ทุกคนเป็นทาส เอาเงินมาให้บริษัท ยุคนี้คือโฆษณา การคุมโทรทัศน์
มีข่าวว่าดาราวัยรุ่นในวงการบันเทิงฆ่าตัวตายกันมาก เพราะกลายเป็นสินค้ารับรองลูกค้าบริษัทจากต่างประเทศ
ผู้เขียนไม่ต้องการให้ประเทศนี้ตกอยู่ในมือแชโบล Lord of the Land, Lord of the Ring ตัวจริงของประเทศ
เราต้องแก้กฎหมายเศรษฐกิจ
โอกาสหน้าจะเล่าให้ฟังว่าจะแก้กฎหมายอะไรบ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น