ในวันหนึ่งที่ไม่ไกลนัก เราคนไทยต้องได้รับความเป็นธรรม ซึ่งสูงกว่าความยุติธรรม
เราคนไทยต้องมีศักดิ์ศรีของความเป็นคน ซึ่งสูงกว่าจะอยู่ใต้อะไร
เราคนไทยต้องมีอนาคต ซึ่งสดใสกว่านั่งคอยการตัดสินใจทุกเรื่องจากหน่วยเหนือ
และเราคนไทยต้องเป็นสมาชิกที่ภาคภูมิของประชาคมโลก ซึ่งต้องสละละทิ้งความด้อยพัฒนาบางอย่างในระบบความคิดเดิม
ทั้งหมดนี้จะได้มา ก็ต่อเมื่อเรามีโอกาสได้พัฒนาประชาธิปไตยอย่างต่อเนื่องและทำลายเครือข่ายมารผจญประชาธิปไตยทั้งหลายให้ฉิบหายวายวอดไปก่อน
ถึงตอนนั้นแหละที่เราจะให้อภัยกันอย่างสมบูรณ์ ให้อภัยกันอย่างคนที่เข้าใจในประวัติศาสตร์และการเมืองพึงกระทำ
การให้อภัยก่อนเวลาอันควร เสมือนทิ้งเซลล์มะเร็งไว้โดยไม่รักษา รังแต่จะทำให้ตัวเราป่วยเรื้อรัง เดินเซซังไปมาอย่างคนไม่เต็มคนเท่านั้นเอง.
ด้วยความเคารพนับถือมวลชน
จักรภพ เพ็ญแข
19 กันยายน พ.ศ. 2561
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น