คนจนมีศักดิ์ศรี และข้าราชการต้องรับใช้ประชาชน

เพื่อนผู้แสนสุภาพ:   กาลครั้งหนึ่งประเทศไทยก่อนปี 2549 กำลังเป็นเสือเศรษฐกิจตัวใหม่แห่งอาเซี่ยน เรามีนายกที่ได้รับการยอมรับจากนานาชาติ คนจนในประเทศไทยได้รับการดูแลอย่างดี อาทิ การเข้าถึงเรื่องการรักษาพยาบาลโดยเท่าเทียม ข้าราชการสมัยนั้นจะทำงานเช้าชามเย็นชามไม่ได้ ทุกอย่างพลิกโฉมหมด คนจนมีศักดิ์ศรี และข้าราชการต้องรับใช้ประชาชน.... ต่อมาเมื่อฝ่ายอำมาตย์และชนชั้นสูงเริ่มเห็นว่ารัฐบาลมั่นคงเกินไป จึงหาเรื่องทำรัฐประหาร โดยใช้มวลมหาประชาลิ้มนำร่องก่อน จากนั้นประเทศไทยมีแต่ความเลวร้ายมาตลอด 3-4 ปีหลังรัฐประหาร....

จนเมื่อเรามีรัฐบาลประชาธิปไตยอีกครั้ง โดย"ยิ่งลักษณ์" .... ทุกอย่างไปได้สวย ผู้นำจากหลายๆประเทศมหาอำนาจของโลกเข้ามาแสดงความยินดีไม่ขาดสาย นักลงทุนแห่เข้ามาลงทุนในไทยเพราะเห็นว่าเมืองไทยปลอดเผด็จการแล้ว โครงการต่างๆของรัฐบาลกำลังจะเริ่มขึ้นเพราะเห็นว่าเราเสียเวลามามากพอแล้ว จึงต้องมุ่งหน้าพาชาติพัฒนาให้ทัดเทียมนานาประเทศ เช่นโครงการรถไฟความเร็วสูง....ฯลฯ ใช่...ทุกอย่างกำลังไปได้ดี.......

แต่แล้ว...... แมงสาบและอำมาตย์ไม่คิดเช่นนั้น เพราะแมงสาบไม่อาจทนสภาพที่จะเป็นฝ่ายค้านไปตลอด จึงต้องเริ่มเกมมารร้ายอีกครั้ง โดยครั้งนี้ทุ่มทุนไม่อั้น ...ประเทศไทยจึงติดหล่มที่พวกแมงสาบและอำมาตย์ขุดไว้อีกครั้งหนึ่ง... .......ความเลวระยำของพวกมันก็จะถูกจารึกไว้ในส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ไทยอย่างไม่ต้องสงสัย...

เพื่อนตบท้าย           มันจะจบอย่างไรครับท่านป้า

เรา     ถ้าตอบได้ก็คงดี ตอนนี้บอกตรง ๆ เริ่มทำใจแล้วค่ะ เพราะ ถูกรังแกจนชิน ผิดที่โคตรเหง้าเราปล่อยให้มันเกาะหยั่งรากลึกมานาน ไอ้ " ยอมเป็นทาส" เนี๊ยะ!