เพลงฉ่อยชาววัง

วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557

ไม้หนึ่ง ก.กุนที


ล่วงลับแล้ว...คงไม่ไปสวรรค์
เป็นผีบ้าน ผีทุ่ง ผีป่าเขา
คอยดูแลราษฎรพี่น้องเรา
เป็นขวัญทัพปลุกเร้ากำลังรบ


ล่วงลับแล้ว...อุบัติเป็นประชาทิพย์
คือตายสิบ !.  เกิดแสนไม่รู้จบ
ทุกชิ้นส่วนเรือนร่างองคาพยพ
ทับถมทบสร้างถนนหนทางไท

ชีวิตดับ...ยังระยับปณิธาน
ทอดฉายฉานใดไม่อาจบดบังได้
คมกระสุน สามารถตัดขั้วหัวใจ
แต่ไม่อาจตัดฝันใฝ่สู่เสรี


ธารโลหิต ทะลักโชก เสื้อผ้าชุ่ม
สาวหนุ่มร่วง กลางปืนก้อง กังวานถี่
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง
ชีพผู้กล้าอุทิศพลี
โรยราหรี่....แล้วจรัส   วีรชน !.



ล่วงลับแล้ว...พวกเขาไม่ไปสวรรค์
กลั่นวิญญาณสิงสู่ทุกแห่งหน
เป็นหนึ่งเดียวกับนานาโลกสากล
อารยชาติพลเมือง รับเชิดชู



ท่านหลับแล้ว...ปลุกคนตื่น  วีรชน !.
ล้มพ่าย...ก็เริ่มต้นอีกครั้งสู้
สู้พ่าย...สู้ใหม่...ได้ลองดู
เรียนรู้ซ้ำ ให้เดินสู่ ชัยชนะ

สู้พ่าย...สู้ใหม่...ได้ลองดู
เรียนรู็ซ้ำ ให้เดินสู่ ชัยชนะ !!!

---------------------------------------------------------
หมายเหตุ : กวีบทนี้เขียนและอ่านในวันที่ 25 เมษา 2552 ที่ท้องสนามหลวง
กลุ่ม 24 มิถุนา ประชาธิปไตยจัดงานปล่อยลูกโป่งสีขาวส่งวิญาณวีรชน
เป็นวันแห่งการรวมตัวกันอย่างแข็งแรงครั้งแรก หลังการล้อมปราบเมื่อสงกรานต์เลือดปีนั้นทันที่ที่ พรก.ฉุกเฉินเลิกประกาศใช้
สงกรานต์เลือดที่ฝ่ายทหารเผด็จการทรราชย์ปฏิัติการอย่างหมดจดงดงามที่สามเหลี่ยมดินแดง เก็บกวาดทุกซากศพ
ปรากฏเพียง 2 เรือนร่าง ในแม่น้ำเจ้าพระยา

นำมาเผยแพร่อีกครั้ง เพราะเหตุการณ์ในวันที่ 25 นั้น ได้ถูกบันทึกไว้เป็นคลิปวิดีโอ แต่กระบวนการตัดต่อทำให้เนื้อหาของบทกวีบางท่อนสูญหายไป มีผู้ทักท้วงแสดงความสงสัยไถ่ถาม อีกทั้งในรวมเล่มบทกวีชื่อ "สถาปนาสถาบันประชาชน" ก็ไม่ได้รวบรวมบทกวีชิ้นนี้ไว้
จึงขอนำเสนอต้นฉบับไว้ในบันทึกนี้

ล่วงลับแล้ว...อุบัติเป็นประชาทิพย์

                          
บินไปเถิดพิราบน้อย.....

โลกใหม่คอยรอรับอยู่เบื้องหน้า

โลกที่ไม่มีคนโลภด้วยโกรธา

โลกโสภาด้วยวิถี....เสรีชน



โลกใหม่รอโอบกอดเจ้าเท่าชีวิต

โลกที่มียุติธรรมขีด...ไร้กังขา

โลกที่มีแต่เท่าเทียมเพื่อนำพา

โลกธรรมดาประชาธิปไตย...


"ที่เราคอย"

ไว้อาลัยโดย.....
Ake Auttagorn


Saruda Cheangkarat อ.หวานคะอย่าร้องไห้อีกนะคะขอมอบสี่บรรทัดนี้แด่คุณไม้หนึ่งก.กุณฑี ประชาทิพย์ พิทักษ์ไทยค่ะ
บินไปเถิด นกสีขาว ก.ไม้หนึ่ง
ไปให้ถึง ดวงดาว ที่ใฝ่่ฝัน
ทางช้างเผือก ส่องสกาว พราวแสงจันทร์
เส้นทางนั้น สมศักดิ์ศรี เสรีชน....


รู้จักไม้หนึ่งหรือยัง ไม่ค่อยรู้จัก...คลิกเลยค่ะ

ไม้หนึ่ง ก.กุนที




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น